φιλοσύμμαχος

-ον, Α

(κατά τον Ησύχ.) αυτός που αγαπά τους συμμάχους του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)-* + σύμμαχος, αν δεν πρόκειται για εσφ. γρφ. τού τ. φιλόμαχος].